Urodzony w 1930 r. w Gliwicach, zmarł w 1990 r. w Monachium. Poeta, prozaik, eseista, pracownik radia, reżyser filmowy, uczeń Brechta i więzień polityczny w Workucie. Wydał m.in. wiersze zebrane Gliwickie dzieciństwo, tomy prozy: Cela, Światło września, Czas bez dzwonów oraz Ziemia i ogień, eseje Opis pewnej prowincji, Rozmowy warsztatowe z pisarzami. Po polsku utwory H. Bienka ukazywały się m.in. w Integracjach, FA-arcie, Kulturze, Ogrodzie, Pracowni, W drodze i w Śląsku. W legalnych wydaniach książkowych ukazały się dotychczas dwie powieści: Pierwsza polka (1983) i Cela (1981), wybór eseistyki Stopniowe zadławianie krzyku (Berlin 2001) oraz dwa wybory wierszy: w Galerii Autorskiej w Bydgoszczy Czas po temu (1987) oraz Gliwickie dzieciństwo w Miniaturze (Kraków 1995).